De vijfde van Ludo

Première
Donderdag 30 september 2021
CC Het Perron, Ieper
Duur
1:20 (zonder pauze)

Credits

ConceptRalph Broos
Tekst en regieThomas Janssens
MuziekLudwig van Beethoven
CompositiesRobert Groslot
SpelEvgenia Brendes
Frank Focketyn
Aleksej Umarov
Wannes Cornelis
Frits De Ruyter
AccordeonPhilippe Thuriot
Lowie Vercammen
VormgevingSimone Eggen
KostuumsErika De Bondt
Geluid en lichtIben Stalpaert
FotografieJan Allaerts
Grafische vormgevingToon Van Wemmel
VideoWim Dickens
Dieter Allaerts
CastingAnn Willems
TourneeplanningRuth Bresseleers
Met de steun vanCC De Werf, Aalst
Met dank aanCC De Kern, Wilrijk
View gallery

Frank Focketyn, Evgenia Brendes en Philippe Thuriot zijn potdoof in De Vijfde van Ludo.

‘De Vijfde van Ludo’ is een muzikale voorstelling over onvervulde dromen en het al dan niet luisteren naar elkaar. De toeschouwer wordt meegesleurd in de emotionele rollercoaster van twee eenzame mensen op zoek naar een klein beetje liefde en geluk in een keiharde wereld die potdoof voor hen lijkt. Een muzikale ‘dramady’ van menselijk gestuntel, donkere humor en in the end wat troost. ‘Want, Ludo, zeg het dan: wij hebben altijd nog de muziek!’

‘Meneer? Ik ga even door uw papieren, goed? Ludo… Van Beethoven… dat bent u? Van Beethoven… cool zeg… is dat niet die van die muziek?!’

Die van die muziek… daar gaan we weer. Al van kindsbeen af hangt de schaduw van z’n gevierde oudovergrootoom over Ludo heen. Ludwig Van – dé grote Duitse componist. Een naam die deuren opent, zou je denken. Achterachterachterkleinneef Ludo is echter een teleurgesteld man. Geen familie, gescheiden gezin, muziekcarrière onbestaande. Opgevist uit het kanaal, met een delirium als diagnose, ontwaakt Ludo in psychiatrisch ziekenhuis Het Beloofde Land; een accordeon en wat partituursnippers als enig bezit.

Hoe vriendelijk de goedlachse verpleegster Stacey hem ook bejegent, Ludo reageert niet. Hij houdt zich doofstom. ‘Ik zeg niks. Ik staak.’ Zijn hele leven genegeerd is niet van plan nu mee te werken. En al zeker niet met zo’n schelle Steesieweesie. Patiënt en verzorgster lijken elkaars tegenpolen. Zodra hij de kans ziet, probeert Ludo zich van kant te maken, maar zelfs daar slaagt ie niet in. ‘Ik hoor mama al vanuit d’r graf: “Ludo, Ludo, zelfs sterven mislukt!”’ Componeren, dat was Ludo’s grote droom; dat mensen eens zouden luisteren. Hij was best ambitieus; en al zeker met zo’n beroemde achternaam. In z’n kamertje van eenzame opsluiting overschouwt hij het resultaat: zestig jaar frustratie, vier composities, aan flarden gescheurd én een privéleven nog meer aan diggelen. Herinneringen en desillusies kwellen de man. ‘Niet achterom kijken, laat me met rust.’ Maar Ludo zal de confrontatie met z’n verleden móeten aangaan, wil hij krijgen waar hij zo naar verlangt: rust.

Niemand die kan voorzien dat Stacey en haar nieuwsgierige zoontje Alex – hierin een onmisbare rol zullen spelen, dat Ludo al z’n krachten tezamen zal moeten rapen om nog één nieuw stuk te schrijven – zijn Opus 5 – en dat het zeemzoete gezegde misschien dan toch niet zo naïef is: scherven brengen geluk.

Frank Focketyn (°1960) is een iconische acteur in Vlaanderen. Hij studeerde in 1986 af aan het Conservatorium van Antwerpen bij Dora Van der Groen. Focketyn wordt bekend bij het grote publiek via tv-programma’s als Vaneigens, In de Gloria, de Ronde, Booh, Clan, Chaussée d’amour, Tytgat Chocolat en Kafka. Frank speelde in films: Any way the wind blows, Man van staal, A dirty mind, Los, De duistere diamant, Firmin, Het varken van Madonna, de animatiefilm ZOOks. Zijn theatercarrière start bij Het Gezelschap van de Witte Kraai en hij speelt bij BMCie, Internationale Nieuwe Scène, figurentheater Froe Froe, Het Zuidelijk Toneel, KVS en Cie de Koe met zijn eerste regie-opdracht De slag van Glottis. Hij speelde bij Het Paleis/De Tijd, Bronks, het Toneelhuis en NTGent waar hij meewerkte aan twee producties: Lam Gods, geregisseerd door Milo Rau en Black door Luk Perceval. In het seizoen 2018-2019 was Frank Focketyn te zien in JR, de coproductie van FC Bergman met NTGent, KVS, TH/Olympique Dramatique. In 2021 zal hij meespelen in Het Narrenschip.

Evgenia Brendes (°1989) behaalde in 2014 haar Masterdiploma Acteren aan het Conservatorium van Antwerpen. Nadien was ze te zien in verschillende theaterproducties, o.a Medea (2014) van Toneelgroep Amsterdam, De Kersentuin (2015) van tgSTAN, Onschuld (2017) van De Roovers, King Lear (2017-2018) en Dounia B (2019-2020) van Het Paleis en Drie zusters (2019) van Zuidpool. In 2016 richtte ze, samen met voormalige klasgenoten Jonas De Vuyst en Simon Lemmens, een eigen theatercollectief “De Erfgenamen” op. Daarvan waren reeds drie voorstellingen te zien: The Man with the Beard (2016), Exiles (2017) en The Picture of Dorian Gray (2018). Ook speelde ze mee in beide seizoenen van Over Water, een TV serie van Tom Lenaerts, waar ze de rol van Ella Goes vertolkte. In 2020 kreeg Evgenia op het Belgische theaterfestival de prijs van ‘Beste prestatie theateractrice’ voor de kindervoorstelling Dounia B.

Phillipe Thuriot (°1968) werd van jongs af aan in het café van zijn ouders ondergedompeld in muziek en hier ontstond zijn liefde voor accordeon. Na een omweg via viool en klarinet studeerde hij af aan het Koninklijk Muziek-conservatorium van Kopenhagen bij Mogens Ellegaard. Hij werkte mee aan de dansvoorstellingen La Tristeza Complice (1996), Pitié (2008) van het internationale dansgezelschap “Les Ballets C De la B” van Alain Platel en “Sehnsucht” van Koen Augustijnen en het Staatstheater van Mainz.Hij speelde met grote namen uit de internationale jazzscène waaronder Steve Houben, Charles Loos, Aka Moon, Tcha Limberger, Ellery Eskelin, René Lussier, Marc Feldman en Uri Caine. In 2015 nam hij de Goldbergvariaties van J.S. Bach op voor het label Warner Classics/Klara. In 2018 werd Philippe uitgenodigd als gast bij het Brussels Jazz Orchestra, voor een tournee met de muziek van Maria Schneider. Hij speelde kamermuziek in orkestverband met ensembles zoals BRT filharmonie, Oxalys, Het Collectief, Il Gardellino ( olv. Marcel Ponseele), Ictus, Klangforum Wien met de wereldcreatie van de Opera Pinocchio van P. Boesmans/J. Pommerat in Aix-en Provence, Brussel (De Munt), Dijon en Bordeaux.

Thomas Janssens (°1988) studeert in 2011 af aan de masteropleiding Drama Acteren aan AP Hogeschool Conservatorium. Naast film & TV werk is Thomas een theaterman, als speler en maker, met voorstellingen als As you like it (2006) – HET TONEELHUIS, Peter Seynaeve. THIERRY (2007) – JAN, Peter Seynaeve. Veldwerk (2012) – DETIJD, Lucas Vandervost. Winterlicht (2011) – DETIJD, Lucas Vandervost. De Laatste Reis Van Donald Crowhurst (2015) – DETIJD, Lucas Vandervost. Recht zal zijn wat ik zeg (2013) – MALPERTUIS, Piet Arfeuille. Lenz (2014)-MALPERTUIS, Piet Arfeuille. Closed Curtains (2014) MALPERTUIS, Piet Arfeuille. Dood van een handelsreiziger (2016) – T ARSENAAL, Michael De Cock, You may now kiss the bride (2014) – B12. Lost Boys (2017) – B12 en HET GEVOLG. Kind van de Zon (2015) – MAELSTROM. Brief aan mijn Kind (2016) – MAELSTROM, Het Koninkrijk Van Henry Darger (2019) – – MALPERTUIS en T ARSENAAL, Mokhallad Rasem. De Kleine Prins (2020) – eigen creatie met Lynn Van Royen en Peter De Graef en De reuzendoder van Ernest Hemingway (2021) – eigen creatie met Clara Cleymans, Dahlia Pessemiers-Benamar, Mieke De Grootte, Eliza Stuyck en Geert Van Rampelberg.

Robert Groslot (°1951) studeerde piano aan Koninklijk Conservatorium in Antwerpen. In 1974 won hij de Alessandro Casagrande pianowedstrijd (Terni, Italië), en in 1978 werd hij laureaat van de Koningin Elisabethwedstrijd voor piano. Na deze onderscheidingen ondernam hij verschillende concertreizen en was hij actief op het vlak van kamermuziek. Bij aanvang van zijn carrière geeft hij pianolessen, aanvankelijk aan het Lemmensinstituut in Leuven, nadien aan het Koninklijk Conservatorium Antwerpen en tevens een tijdlang aan het Utrechts Conservatorium. Aan het Koninklijk Conservatorium in Antwerpen, waar hij van 1996 tot 2001 artistiek directeur was, doceerde hij behalve piano ook kamermuziek. Enkele jaren na de Elisabethwedstrijd richt Groslot zich eveneens op dirigeren. Vanaf 1986 dirigeert hij het Nieuw-Vlaams Symfonie-orkest. In 1991 richt hij dan het symfonisch orkest Il Novecento op. Vanaf 2009 is Robert Groslot zeer sterk gericht op het componeren. Op vier jaar tijd ontstaan 16 concerto’s en een groot aantal kamermuziekwerken. Zijn brede ervaring met het grote repertoire als pianist en als dirigent vormde de perfecte voedingsbodem voor zijn compositiefilosofie.

 www.devijfdevanludo.be

Deze productie kwam tot stand met de ondersteuning van de Belgische Tax Shelter voor podiumkunsten.